شنبه هجده بهمن نود و نه ساعت : 02:32:51
چراغ راهنمایی یا چراغ راهنما یک وسیله یا نماد راهنمایی و رانندگی است. این چراغ در تقاطع جادهها، پیادهروها، ورودی و خروجی معابر و برخی اماکن دیگر نصب میشود و جریان آمد و شد را هدایت میکند. این وسیله حق عبور را به کمک سه رنگ نوری استاندارد (قرمز، زرد ، سبز) مشخص میسازد.
عموماً نور قرمز شامل فام نارنجی رنگ و نور سبز شامل فام آبی رنگ است تا مبتلایان به کوررنگی قرمز-سبز را به گمراهی نیندازد.
چراغهای راهنمایی در ایران قبل از چهار راه نصب میشود ولی در امریکا چراغهای راهنمایی بعد از چهار راه نصب میشوند تا راننده در هنگام توقف پشت خط عابر پیاده یا خط ایست دید بهتری به چراغ راهنمایی داشته باشد.
تاریخچه چراغ راهنمایی
چراغهای راهنمایی در سال ۱۸۶۸ پیش از اختراع اتومبیل و در زمانی که ترافیک شامل چهارپایان، واگنها، کالسکهها و عابران پیاده میشد، طراحی و در لندن نصب شد.
این چراغ از دو فانوس گازی قرمز به معنای توقف و سبز به معنای احتیاط و توسط مهندس راهآهن، به نام "J P Knight " ساخته شده بود.
البته یک سال بعد در ژانویه ۱۸۶۹ این چراغ راهنمایی گازی منفجر شد و مأمور پلیسی را که مشغول روشن کردن آن بود، به شدت مجروح کرد.
اما اولین چراغ راهنمایی نسل جدید که به چراغهای راهنمایی امروزی شبیه تر است، بعد از اختراع اتومبیل و در شهر دیترویت و به همت یک مأمور پلیس راهنمایی و رانندگی ساخته شد.
او این چراغ را با الهام از چراغ کنترل خط ریل راهآهن که از گذشته به چراغهای برقی خودکار مجهز شده بودند، طراحی کرد، این چراغ با سه فانوس، قرمز، نارنجی و سبز از چراغهای کنترل خطوط ریلی ساخته شد و در یک تقاطع در دیترویت نصب شد. با آزمایش موفقیت آمیز این چراغ، ظرف کمتر از یکسال ۱۵ تقاطع در این شهر به چراغ راهنمایی مجهز شدند. از آن تاریخ به بعد پیشرفتهای بسیاری در حوزه طراحی و ساخت و مدیریت چراغهای راهنمایی به دست آمدهاست و امروزه چراغ راهنمایی به عنوان ابزار اصلی کنترل و مدیریت تقاطعهای مهم هستند.
منبع: ویکی پدیا
کامنت ها